Gedicht: Achter de sterren...

Achter de sterren...

Op een zaterdagmorgenvroeg,
De wind niet stormachtig door de bomen joeg.
Liep ik daar midden in de natuur,
Genietend in dit morgenuur.

Bomen lijken wel reuzen in de ochtendschouw,
Verbergend vogels in de morgendauw.
Toch merk ik ze op, al is het vroeg,
En hun aandacht op mijn aanwezigheid sloeg.

Zo ga ik schredenlopend een bosweg in,
Dat is het begin van mijn wandeling.
Daar liggen bomen door de wind geveld,
Vier grote reuzen worden hier geteld.

Dan dwaal ik van het bospad af.
Een ree zie ik vluchten in gestrekte draf,
Een ogenblik blijf ik stilstaan nu
Een pimpelmees is bezig met haar bosmenue.

Pluimen riet wuiven elegant in de morgenwind,
Verbergen de schatten die ik toch wel vind.
De grond is groen van mos en twijgen.
De zon komt op, voorbij: het zwijgen.

De vogels begroeten de dag met vrolijk zingen.
Een nieuwe dag mag ook voor de natuur beginnen
Dankbaar luisterend naar de muziek van de natuur
Maakte ik wat foto’s van dit mooie wandeluur

D.Pat

09-02-2011