Gedicht: Kun je zien?

Kun je zien?

Mist trekt de hemel dicht,
Met moeite kan ik nog figuren ontwaren,
Silhouetten bewegen zich voort, voor mijn gezicht,
Waarna ze mijn gezichtsveld verlaten.

Zo sta ik daar moederziel alleen,
’t Is alsof ik door iedereen alleen ben gelaten,
Maar ik weet: er zijn er velen om mij heen,
Zij houden mij scherp in de gaten.

Dus alleen zijn is niet zo erg als het lijkt,
Ook al is het de mist die mij gezelschap houdt,
Zo meteen is het weer zonnetijd,
Dan is daar de morgenzon in’t goud.

Nog even de rust en de kalmte van de ochtendstond,
Laten prikkelen, het ontwaken,
Waar ik de rust en kalmte van deze morgen vond,
Heerlijk zo’n morgen te mogen smaken!

D.Pat

04-10-2011