16 juni 2013 - Ochtendwandeling

In de verte zag ik een reegeit (en reebok) op de heide lopen. Ik versneld tempo ben ik ze tegemoet gelopen, rekening houdende met de begroeiing aan de wegrand natuurlijk.
Het is dan altijd een verrassing waar ik ze dan ga tegenkomen. Vaak zien ze me eerder dan dat ik hen zie, maar dat was dit keer (gelukkig) niet het geval.

Ik ging door de knieën en heb 3 á 4 minuten gewacht toen er eentje ging oversteken; ja hoor, vlak voor m'n neus. Dan even wachten op een goed moment en dan afdrukken. Nadeel is dat ze bij de eerste foto direct opkijken en wegrennen. Die ene foto moet dan ook nog goed lukken, anders heb je er nog niks aan, maar deze is redelijk gelukt (al zeg ik het zelf - al ben ik nooit (100%) tevreden over een foto).

20 minuten later een foeragerende reegeit, aan de rand van een oude boswal.

Ik moest mezelf ook even achter de oren krabben, want dat ze me niet gezien heeft vond ik een wonder. Ik liep midden op een weggetje de een open heidevlakte. Ik ben toen wel even achter een eikenboom gekropen (langs datzelfde weggetje) en heb daar bijna een half uur lang deze ree gadegeslagen.

Het was meest bewolkt en het waaide vrij hard. Zo nu en dan (slechts voor een paar seconden) kwam het zonnetje even tevoorschijn.

Ik werd wel langzaam een beetje moe en koud van al dat staan en wachten. De reegeit werd ook moe geloof ik....

... ja hoor, ze gaat er zelfs even bij liggen. Lekker uit de wind.

Hupsa de oogjes zelfs even dicht. Dat deed ze niet lang hoor, want de ogen gingen geregeld even (half) open.

Ja, daar sta je dan, ik werd toch wel erg koud en had het hier wel bekeken. Maar... als ik wegloop verstoor ik haar dutje, dat was zeker.
Toch, als ze de ogen (half) dicht had, ben ik voorzichtig weggelopen. Ze heeft me nooit opgemerkt (gelukkig).

Lekker even opwarmen in het zonnetje.

Laatste foto van deze wandeling.