14 januari 2012 - Op grens boswachterij Hooghalen en Grolloo

In de planning stond een wandeling in de bossen van boswachterij Grolloo. Ik wou vroeg bij de uitkijktoren zijn om vanuit daar een paar foto's van de zonsopkomst te maken.

Onderweg kwam ik 3x een stelletje reeën tegen, maar heb die links (of rechts) laten liggen. Ik was al laat, dat blijkt ook wel uit deze foto; de zon staat al vrij hoog.

Dan nog maar een paar plaatjes van de omgeving; hier boswachterij Hooghalen. Dat witte stipje daar in die bomen? Dat is nou een buizerd!

Uitzicht op heide en ven.

Vanuit de uitkijktoren had je een mooi uitzicht op de omgeving. Zo ook van diverse vogeltjes als deze goudvinken.

Het waaide nogal en de temperatuur was ook maar net iets boven het vriespunt. Al vrij snel weer het trapje naar beneden genomen.

En dat is hem dan; de uitkijktoren.

In volle glorie.
(Stevig gebouwd, maar je krijgt hem wel in beweging)

Vanuit de toren hoorde je en zag je, dat er op diverse plekken met motorzagen bomen werden omgehaald. De planning, om over de heidevelden van de Grolloose bossen te trekken, op dat moment maar gewijzigd en besloten, dat dit mijn nieuwe wandelroute gaat worden.

Maar om daar te komen moest eerst deze hindernis genomen worden.

Naast de toren staat een zogenaamde grondwatermeter; alsof je zo al niet kunt zien hoe hoog het water staat.

Rechts een hekje dat door de zon werd beschenen.

Nog even een terugblik op de uitkijktoren.

Deze reiger liep voor mij uit. Als ik te dicht naderde vloog ie op en landde even verder weer op hetzelfde weggetje. Hier besloot ie om terug te gaan naar onze ontmoetingsplek door met een grote boog om mij heen te vliegen.

Je kunt zien dat dit paaltje veel te verduren heeft en onder hoge spanning staat.

Amper te zien, maar hier zit een torenvalkje op de uitkijk. (nee, niet in de uitkijktoren)

Dan mag je vanuit de uitkijktoren veel zien, maar een stelletje reeën heb ik toen niet opgemerkt.

Veel spreeuwen zijn dit jaar niet (verder) naar het zuiden getrokken.

In de spreeuwenkolonie zaten ook andere vogelsoorten, zoals (volgens mij) de koperwiek.

In de verte vloog een koppeltje zwanen, vanuit een verborgen vennetje, op en trok noordwaarts. Ze besloten van richting te veranderen en kwamen langzaam maar zeker mijn kant opgevlogen.

Knobbelzwanen die mijn kant opkwamen. Op de achtergrond (nogmaals) de uitkijktoren.

Het suizen van de vleugelslagen werd steeds duidelijker hoorbaar. Rustig blijven staan en niet bewegen....

Ze kwamen nu wel heel dicht bij. De druppeltje water, die nog aan hun verenkleed zijn blijven hangen, zijn goed te zien.
Dit koppeltje zwanen vloog op een paar meter aan mij voorbij. Op één van de genomen foto's vlogen ze zo dichtbij, dat alles erop staat, behalve z'n kop en tenen.

Deze klapekster zat mooi in het zonnetje, te genieten van het mooie weer of op zoek naar een nieuw slachtoffer.

Vanuit de verte lijkt het net of de mensen die op de uitkijktoren staan, recht in de radiotelescoop kunnen kijken.
Is ook wel zo, maar niet van zo dichtbij als het hier lijkt.

Waarom deze paaltjes midden op de heide staan?

Einde open vlakte, nu de bossen van Boswachterij Hooghalen ingedoken.

Er is, door het zachte weer, genoeg te eten voor de pimpelmees. Ze eten alle knopjes op.

Ineens paniek in de kolonie van diverse mezensoorten. Er vliegt een sperwer over en landt in een boom.

De sperwer vloog snel weer verder, maar bleef toch nog heel eventjes poseren op deze tak.

Wie heeft zijn ruggengraat hier laten hangen? Dus als je iemand zonder ruggengraat tegenkomt, zeg maar dat ie hier hangt.

Ik was net te laat om het hele spektakel te aanschouwen, maar een hele koppel honden en ruiters trokken in de verte voorbij. Het geluid van de honden was als die van een koppel bloedhonden, die achter een prooi aanzaten.

Er moest ook slootje gesprongen worden, geloof ik.

De achterblijvers deden het rustig aan.

Een enkeling kwam weer terug.

Nu was ik, door al dat lawaai aangetrokken, ook alweer op de terugweg. Toen kwam ik dit koppeltje nijlganzen tegen. Ze waren niet heel erg schuw, maar wel langzaam weglopende om mij te ontwijken.

Ik moet nog even uitzoeken welke het mannetje en welke het vrouwtje is.
Dit is waarschijnlijk het mannetje, omdat ie het meest bang was en voorop liep.

Wijds uitzicht op de Holmers met uitzicht over Smalbroekerplas.

Wolken en zon boven Smalbroekerplas.

Weer zag ik de uitkijktoren. Bovenin zaten twee mensen te genieten van de koude wind en de komende zonsondergang(?)

Zo, de dag zit er weer op. Al met al een mooie dag met veel zon en 's middag ook geregeld wolkenvelden.