2 januari 2010 - Nieuwjaarswandeling

De warme zon doet de sneeuw verdampen
(als sneeuw voor de zon).

De geelgors had ik alweer een poosje niet gezien, vandaag weer meerdere keren gezien.
Ze zijn toch wel klein, zeker als je ze vergelijkt met de vink, zoals op de foto hiernaast.

Opeens kwamen ze op me afgerend; een hele kudde reeën. Op zo'n 20 meter voor mij bleven ze staan om te wachten op de achterblijvers. Door het geklik van de camera kwamen ze jammer genoeg niet verder mijn richting op, maar gingen de andere kant op.

Dit was zo'n achtergebleven ree.

Het bleken in totaal zo'n 10 tot 12 reeën te zijn, waarvan hier een aantal zichtbaar.

Ze schrokken door 'iets' aan de andere kant, waardoor ze zo'n beetje mijn kant weer op kwamen.

Weleens benieuwd geweest hoe ze aan de andere kant van het prikkeldraad komen? Ik dacht vroeger altijd, dat ze er wel overheen zouden springen. Dat doen de grotere mannetjes inderdaad wel, maar dit jonge dier springt, net als veel soortgenoten trouwens, tussen twee draden heen. Op de foto is ie er al doorheen.
(Als mannetje zijnde moet je ook niet met je horens (of anders wat) blijven hangen in het draad)

Het was een zonnige dag met her en der wat wolken. In het begin nog wel dikke sneeuwvlokken en hagel gehad, maar 's middags was het droog.

Zei ik in mijn vorige verslag niet, dat ik alweer een zilverreiger had gezien? Nu alweer dus, maar dan niet vliegend, maar zoekend naar prooi.

Hoe kan er uit zo'n klein wolkje nu zoveel neerslag vallen?

Als de zon nu eens iets verder naar links zou staan, dan ...

... lijkt wel een atoombom.

Het was alweer drie uur in de middag, tijd om weer terug te gaan naar de auto. Toch maar een beetje langzaam aan gedaan om te genieten van de zonsondergang.