30 december 2010 - Dwingelderveld

Hup, daar gaat ze weer, een wandelingetje van iets meer dan 6 uur aan de rand van het Dwingelderveld. Het is een mistig koude wereld (-7°C), maar gelukkig wel windstil en droog.

Mist, sneeuw en rijp; alles is wit.

Hoe groot is deze stille heide?
Geen idee, eind is niet zichtbaar in ieder geval.

In het begin van de ochtend was het zicht maar zo'n 200 tot 300 meter. Later klaarde het wel iets op, maar even later was het weer geheel betrokken. Toch brak het zonnetje één enkele keer heel eventjes door (duurde niet langer dan 5 minuten).

Er waren wel sporen van wild te zien in de sneeuw, maar ik heb de makers ervan niet mogen zien vandaag.

Niet elke boomsoort is even wit. Dit geeft elke bosrand weer een eigen aparte uitstraling.

Hulst met extra stekels.
(Lijkt wel een kerststukje)

De keren, dat ik vandaag de matkop zag, waren ze altijd met z'n tweetjes.

De staartmees was ook in dit gebied aanwezig. Een aantal kolonies hier gezien.

Zomers zie je ze amper, omdat ze dan meest achter blad verscholen gaan.

Karakteristiek voor de staartmees: kleine vogel, rond lichaam, zeer kleine snavel en lange staart.

Zie je ook, dat er een drietal dennenappels klem zit in de boomholte?

Goudhaantje lijkt zich af te vragen: 'Hoe kom ik hier nu langs?'

Toen ik dit zag gebeuren, leek het net of dit vogeltje even uit z'n holletje kwam om te kijken wat er buiten allemaal gebeurde.

Even een praatje gemaakt met deze boom. 'k heb hem een beetje moed ingepraat om zich staande te houden.