4 juli 2010 - Boswachterij Hooghalen (Oost)

De afgelopen dagen was het zeer warm geweest. De regenbuitjes, die de avond ervoor gevallen waren, hebben de natuur lekker opgefrist. Het is nog lekker koel en op sommige plekken dampig of mistig.

Net als eigenlijk elke wandeltocht, waren er ook nu weer een aantal reeën te bespeuren. Ze waren me net even wat te rap verdwenen om die momentjes vast te leggen.
Maar een mooie landschapsfoto, met een opkomende zon, zou ook mooi meegenomen zijn. De zon echter was verscholen achter een dik wolkendek. Maar al gauw zag je de wolken wegtrekken richting het zuiden. Door de mist en de toch al vrij hoogstaande zon, kreeg het landschap een apart geeloranje gloed.

Even later zwermde het van de vogeltjes. Van alles en nog wat, zoals boompiepers, braamsluipers, meesjes, spechten, maar een geelgors viel het meest in 't oog.

De wandeling begon leuk en lekker ontspannen, maar na een uurtje lopen werd het toch wat onaangenamer. Vanwege de regen waren de blinden (ofwel regendazen) ontwaakt. De vrouwtjes moeten nu eenmaal voor nageslacht zorgen en hebben daarbij flink wat bloed nodig. Eén daas is nog niet zo erg, maar tientallen... Kalm, rustig blijven, niet in paniek raken en zo weinig mogelijk bewegingen maken (ooh!?). De eerder opgebrachte muggenzalf lijkt ook niet meer te helpen.
Wat is de natuur toch 'gevaarlijk'; Een paar week geleden wouden de muggen me nog volledig uitzuigen. Later kwamen daar de teken bij en nu hordes blinden.

De lol was er gauw af. Het wandelen op zich wou nog wel, maar even stilstaan voor een kiekje was niet plezant meer. Er waren teveel ogen op mij gericht.
Dan maar wat meer en sneller lopen.

In het begin van de wandeltocht werd ik niet geprikt. Misschien die kant maar eens weer op.
Ja hoor, minder vochtig, minder bos en ook minder hinderlijke stekers.

De koekoek vliegt voorbij (ze waren met z'n tweeën)

Grauwe klauwier (het mannetje) met een sprinkhaan in zijn snavel.

Na wat rondgelopen te hebben, zag ik een vogel, die ik wel eens eerder gezien dacht te hebben, maar waarvan ik geen idee had, wat het nou eigenlijk was. Het leek net een bandietje en hij zat daar zo mooi op een takje in 't zonnetje. Ik kon het nou toch vrij duidelijk zien, met name door de lens van de camera. Het moet haast wel de klauwier zijn, maar dat zal wel niet, 't is vast een ander soort, maar ja, welke? Even verderop zat er nog één, maar deze zag er anders uit qua kleurstelling. Toen ik thuis was bleek het inderdaad een 'Grauwe klauwier' te zijn. Deze soort is vrij zeldzaam geworden in Nederland. Met name in Drenthe komen nog een aantal broedpaartjes voor. Dit was er vast en zeker ook eentje.

Het was weer een wandeltocht, die heel anders liep dan vooruit bedacht, maar het is uiteindelijk toch nog mooie wandeltocht geweest.

Tot slot, tussen de bosjes en in het zonnetje een; Gehakkelde aurelia.
(Valt ie nu niet teveel op? Of heeft ie dat plekje uitgezocht, omdat het blad ook stipjes heeft?