31 januari 2010 - Dwingelderveld

Hoekje Dwingelerveld.

31 januari 2010, het jaar is nog jong, de winter is streng, sneeuw, vorst, we hebben het allemaal in geruime mate gehad. Toch ’t is winter we moeten niet zeuren. Zondagmorgen 08.00. Het Dwingelerveld is het doel, Arjan mijn trouwe vriend en metgezel zegt: “ïk denk dat ik hier al 20 jaar niet geweest ben”. Op de parkeerplaats aangekomen, zijn wij de enigen. Rustig lopen wij tussen bos en landerijen en opeens staan wij min of meer oog in oog met een behoorlijke kudde reeën. De leider een potente en trotse bok staat nerveus boven op een verhoging in het landschap. Achteraf moeilijk te zeggen maar op z’n minst een kudde van een stuk of zes. Zelfs een duo luidruchtige joggers bracht hem niet van z’n stuk. Ruim een half uur hebben wij ademloos staan kijken en hij naar ons ongenaakbaar. Respect hadden wij al lang………

Formidabel, de maagdelijk witte paden ,de schilderachtige uitzichten een bijna onwezenlijke sfeer. De zon piept af en toe haast verontschuldigend door het schaarse winterlover. Eerst iet wat heiig later helder briljant.

Alle foto’s die gemaakt worden zijn een hit, wij zijn zeer opgetogen. Een stilleven Van een dooie boom, of stronk alles is mooi in deze omstandigheden uniek euforisch schrijven over wat je mooi vind is niet zo moeilijk maar deze wandeling sloeg tot dusverre alles!

Meer dan een eeuw geleden schreef Vincent van Goch alreeds aan zijn broer”Drenthe is zoo mooi”. Volgaarne sluiten wij ons hierbij aan Maar tijdens een korte stop ter laving van de inwendige mens merk je toch dat het echt winter is ,ondanks heldere zonneschijn, koud, Smerige wind. Echter dooi.

In een gekke bui volgen wij een spoor van iemand die blijkbaar alreeds voor ons gelopen heeft. Hij/zij sleept behoorlijk met rechts dus noemen wij hem/haar de sleper. Dankbaarheid past ons. Want Hij/zij leidt ons via zeer smalle paadjes langs de mooiste stukjes van het Dwingelerveld, waarbij het ons opvalt dat er zeer veel jeneverbessen staan. Om het een en ander te oogsten komen wij zeker terug.

In het algemeen weten wij zeer nauwkeurig waar wij ons bevinden maar dit keer moesten wij toch met behulp van de tijd en de zon de richting van de parkeerplaats bepalen.

Begrijpelijk is ook dit tot een goed einde gekomen.

Luc